کاستی ها و ابتلائات ، غم ها و نگرانی ها - 55

بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم

گاهی اوقات ، خوبان که می خواهند کسی را به خود راه دهند ، کاری می کنند که همه دست رد به سینه ی او بزنند و طردش کنند . حتی بعضی وقت ها زمینه ای فراهم می کنند که نسبت ناروا و تهمتی به او وارد شود که هیچ راه نفی و انکاری هم برای او باقی نماند و آن تهمت در مورد او کاملاً جا بیفتد و صحت آن مسلم شود و در نتیجه همه او را ترک کنند و منزوی نمایند . در این هنگام است که خوبان او را به خویش راه داده و خود را به او معرفی می کنند . شاهد این مطلب در قرآن ، داستان حضرت یوسف ونحوه ی رفتار ایشان در مورد برادر تنی خود ، یعنی بنیامین است . حضرت یوسف برای این که بنیامین را نزد خود نگاه دارد ، به دست خویش جام طلابی خود را در بار او قرار داد و مأمورانش ندا دادند که جام ملک گم شده است . برادران یوسف گفتند ما دزد نیستیم و برای خرابکاری به اینجا نیامده ایم ، ولی وقتی یوسف بارهای آنها را تفتیش کرد جام را از بار بنیامین بیرون آورد ، برای بنیامین راه انکار و برای برادرانش راه نفی اتهام و دفاع از او باقی نماند و همه تأیید کردند که بیامین دزد است و دست رد به سینه اش زدند . بینامین زندانی شد و بعد از بازگشت برادرانش ، یوسف او را به نزد خویش آورد و با هم بر سر یک سفره نشستند . پس اگر برای تو هم چنین وضعیتی پیش آمد و همه دست رد بر سینه ات زدند و طردت کردند ، توجه داشته باش که عزیز مصر ، یعنی امام زمان (عج) برای اینکه کسی را به نزد خویش راه دهد ، ممکن است چنین کاری با او بکند .

شرح استاد: واقعاً باید در خود ببینیم در این راهی که در آن قدم گذاشته ایم توانش را داریم ؟ در راهی که شاید به جایی برسیم که سلاممان را هم جواب ندهند . همه ، آدم را منفی و مطرود اعلام می کنند و وقتی که انسان تنها شد و دیگر هیچ پناهی نداشت و صمیمی ترین دوستان انسان دست رد به سینه آدم زدند آنوقت بصورت خصوصی آدم را نزد خود می خوانند . در آن زمان می گویند که ما تو را تنها می خواستیم که هیچ کسی نزد تو نباشد .

به تعبیر قرآن کریم که خداوند به حضرت موسی (ع) فرمود : " وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسی‏ (طه/41) من تو را براى خود پرورش داده‏ام‏ " . حال تصور کنید شنیدن این گفتار از محبوب چقدر شیرین است .

حضرت یوسف با دست خودش جام زرین را در بار برادرش قرار داد : " فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ جَعَلَ السِّقایَةَ فی‏ رَحْلِ أَخیهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَیَّتُهَا الْعیرُ إِنَّکُمْ لَسارِقُون‏ (یوسف/70) هنگامى که بارهاى آنها را بست جام آبخورى را در میان بار برادرش قرار داد سپس جارچى صدا زد: «اى کاروانیان شما دزدید.» "

و حضرت یوسف از برادرانش اقرار گرفت که اگر این جام در بار شماها پیدا شد مجازاتش چیست ؟

" قَالُواْ فَمَا جَزَ ؤُهُ إِن کُنتُمْ کَذِبِینَ(یوسف/74) قَالُواْ جَزَ ؤُهُ مَن وُجِدَ فىِ رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَ ؤُهُ  کَذَالِکَ نجَْزِى الظَّلِمِین (یوسف/75) گفتند: «اگر دروغ گفته باشید کیفر دزد چیست؟» گفتند: «در میان بار هر کس پیدا شود خودش کیفر آن خواهد بود، ما اینگونه ستمگران را کیفر مى‏دهیم.»‏ "

حالا سؤال این است که آن پیمانه طلایی چیست که اگر در بار کسی باشد حضرت یوسف او را می گیرد و در نزد خودش نگه می دارد ؟!

آیا این محبت خود اهل بیت (ع) نیست ؟ که اگر در دل هر کسی باشد اهل بیت (ع) او را می گیرند ؟ که البته این پیمانه زرین محبت را هم خودشان در دل انسانها قرار داده اند .

این هنر ما نبوده است و ما نمی توانستیم چنین محبتی را کسب کنیم . این عطا و لطف خود اهل بیت (ع) است که پیمانه زرین محبت و عشق خودشان را در بار و دل ما گذاشته اند . حالا این پیمانه را نزد هر کسی پیدا کنند او را می گیرند .

این امر چقدر زیبا و دوست داشتنی است که امام زمان (عج) هر کدام از ما را به جرم داشتن این جام زرین محبت بگیرد و در نزد خود بنشاند .

البته این خواست بزرگ آمادگی هایی را هم می طلبد که انشاءالله ظرفیت وجودی خودمان را بزرگ کنیم تا اگر چنین وضعیتی برایمان پیش آمد قابلیت آنرا داشته باشیم .