باور و یقین - 2

بسم الله الرحمن الرحیم

اکثر اهل جنت و بهشت انسانهای خوش باور و ساده هستند، چون زودتر به باور و یقین می رسند: (اکثر اهل الجنه  البُله). بُله به معنای احمق و نادان نیست، بلکه به معنای ساده و خوش باور است. بُله یعنی : (الفاعل للخیر الغافل عن الشرّ) : کسی که کار خیر انجام می دهد و از شر غافل است.

آفت علم و زرنگی، شکاکیت و دیرباوری است. آیا آن خوش باوری و سادگی که انسان را به بهشت برساند، بهتر از آن شکاکیت و ناباوری و زرنگی نیست که انسان را به جهنم ببرد ؟

شرح استاد : به یک معنا اکثر بهشتیان آدم هایی هستند که دیگران آنها را ابله به شمار می آورند و آنها را آدمهای بی عقلی می دانند ، چون خیلی از زرنگی ها و شیطنت ها و حقه بازی ها و کلک هایی که اهل دنیا برای رسیدن به مطامع دنیایی به آن مسلط اند و انجام می دهند. اینگونه آدمها اصلاً مانند اهل دنیا این کارها را بلد نیستند و خیلی ساده هستند .

به یک معنای دیگر اکثر بهشتیان زود باورند . یعنی وقتی یک حقیقت الهی را به آنها می گویی زود باور می کنند ، برخلاف اهل علم . یکی از مصیبت های اهل علم و اهل فضل شکاکیت است و می بینید که هر مطلبی را که برایشان نقل می شود هزار تا احتمالات عقلانی و مخالف می دهند . حتی وقتی یک روایتی از امام معصوم را که برایشان بازگو می کنی ، دچار شک شده و سؤال می کنند که آیا رجال این روایت و سلسله سند آن را دیده اید که معتبر هست یا خیر ؟ و گاهی اینقدر شک می کند که از روایت بی بهره می مانند . چون بدلیل شکاکیت به آن عمل نمی کنند . بلای اهل علم و اهل فضل همین شکاکیت و همین دیر باور بودن آنهاست .

حیف است که انسان عالم بشود ولی علمش را در مسیر شکاکیت استفاده کند .