رضا - 15

بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم

گاهی چند نفر دور همدیگر بنشینید و یکی بگوید خدا از لطف و مرحمت با ما چه کرده است ! و دیگری بگوید نمی دانم در آینده از خوبی با ما چه می کند ! شاید ملائکه شگفت زده شوند ، زیرا چنین چیزی خیلی کم دیده اند که عده ای هستند که گله و شکایت ندارند و از حق تعالی راضی اند .

شرح استاد : ملائکه هر چه نگاه می کنند می بینند خلایق آمده اند با خدا دعوا و طلبکاری ، همه اخمها تو هم ، همه مشغول نق زدن و ...

در دعای افتتاح می خوانیم :

" فَاِنْ اَبْطَاَ عَنّى عَتَبْتُ بِجَهْلى عَلَیْکَ وَلَعَلَّ الَّذى اَبْطَاَعَنّى هُوَ خَیْرٌ / و اگر حاجتم دیر برآید بواسطه نادانیم بر تو اعتراض کنم در صورتى که شاید دیر کردن آن براى من بهتر باشد "

همه با خدا دعوا دارند و وقتی ملائکه ببینند که چند نفر نشسته اند و نق نمی زنند و از خدا تعریف هم می کنند شاید تعجب کنند که اینها دیگر از چه قومی هستند که از خدا گله و شکایتی ندارند .

----------------------------------------------------------------------------

ائمه (ع) فرمودند : کُونُوا لَنا زَیناً و تَکُوُنوا علینا شینا : زینت و مایه ی آبروی ما باشید و آبروی ما را پیش دیگران نبرید . یعنی هر وضعی دارید ، صورتتان را سرخ نگه دارید . نکند از ما پیش دیگران گله کنید .

شرح استاد : وقتی انسان در نزد شخص دیگری از وضع زندگیش گله می کند و از کمی ها و کاستی ها سخن می گوید ، این گله از خداوند است .

" مَنْ أَصْبَحَ عَلَى الدُّنْیَا حَزِیناً فَقَدْ أَصْبَحَ لِقَضَاءِ اللَّهِ سَاخِطاً وَ مَنْ أَصْبَحَ یَشْکُو مُصِیبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَقَدْ أَصْبَحَ یَشْکُو رَبَّهُ (نهج البلاغه/حکمت 228) کسى که از دنیا اندوهناک مى باشد، از قضاء الهى خشمناک است، و آن کس که از مصیبت وارد شده شِکْوه کند از خدا شکایت کرده "

و آیا به راستی این کار پسندیده ای است که انسان آبروی خدا را پیش خلق ببرد ؟ حتی شده انسان صورت خود را با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارد ولی آبروی میزبان را باید حفظ کند ولو اینکه شکمش گرسنه است و هزار و یک جور هم کم و کسری در زندگیش داشته باشد .

در ابتدای کار باید زبانمان را کنترل کنیم و نق نزنیم و بعد در عمل هم شاداب باشیم .