بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم
هر وقت خدا نعمتی به تو داد ، آن را آشکار کن ، چه مادی و چه معنوی .
-------------------------------------------------------------
اینکه قرآن فرمود : وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث : و اما نعمت پروردگارت را اظهار و ابراز کن . وقتی در درون خودت فکر می کنی و به خودت می گویی که خدا به من چقدر خوبی کرده است ، همین کار حدیث و اظهار و بیان نعمت است .
شرح استاد : فرض کنید بنده یک لباس قشنگی را برای شما می خرم ، حالا شما اگر این لباس را در کمدتان بگذارید و از آن استفاده نکنید این کمال بی لطفی به من است . اما اگر این لباس قشنگ را بر تن کنید و جلوی بنده بنشینید این باعث می شود بنده کلی کیف کنم . شما با این کار نعمت را اظهار کرده اید .
خداوند دوست دارد وقتی نعمتی را به کسی می دهد ، آن شخص نعمت را استفاده کند و نشان بدهد که این خدا چه خدای خوبی است . وقتی شما نعمت را اظهار می کنید در اصل دارید منعم را نشان می دهید . حالا می خواهد این نعمت ها مادی باشد یا معنوی ، فرقی نمی کند .
در این اظهار خودنمائی نکن ، خدا نمائی کن .
گاهی اوقات انسان برای اینکه آن نعمتی را که خدا داده نشان بدهد خودش را نشان می دهد ، این خیلی بد است ، باید نعمت را نشان داد تا انسان خدا را نشان بدهد .
اولین شرط اظهار این است که خود انسان آن نعمت را ببیند ، یعنی توجه کند که خدا چه چیزهای خوبی به ما داده است . همین که آن شخص در فکر و ذهنش متوجه است که این خدا نگذاشته است که جایی در زندگی ما لنگ باشد و همه چیز را برای ما فراهم کرده است و نگذاشته است که چیزهایی را که برای ما ضرر داشت و ما اصرار به داشتن آنها داشتیم به ما برسد و چیزهایی که برای ما فایده داشت و ما از آنها فراری بودیم ، آنها را در دامانمان قرار داد .
اینها مرحله اول است و مرحله بعد این است که وقتی کسی شما را می بیند چنان سرحال و شاداب و خندان و شکفته باشید که آثار شکر نعمت را در وجودتان ببینند .
انشاءالله همه الطاف خدا را ببینیم تا تمام وجودمان خندان باشد . گفت : " رنگ رخساره خبر میدهد از سرّ درون " .
عبد خدا باید سر حال باشد و لازم نیست لفظ شکر به زبان جاری شود ، بلکه همان سیمای خندان و بانشاط نشان از شکر نعمات است و این بهترین تشکر از خدا است .
در نعمتهای معنوی هم همینطور است و سرحال و با کیف نماز بخوانیم و عبادت ها را انجام بدهیم . باید تمام وجودمان شاداب باشد . همین شادابی تشکر از خداوند و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) می باشد . همین شادابی خستگی اهل بیت (ع) را در می آورد که با تمام سختی ها و شکنجه ها و مصائبی که داشتند می بینند بندگان چطور سرحال و با چه شادی و ذوقی از این غذاهای معنوی استفاده می کنند .
بهترین تشکر از نعمت های مادی و معنوی این است که آثار شادی آن نعمت در وجود ما ظاهر بشود .
بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم
بگرد و تفحص کن و چیزهایی که خداوند به تو داده است را پیدا کن و شکر آنها را به جا بیاور . البته ما از خودمان هیچ نداریم و هر چه داریم ، خدا به ما داده است .
شرح استاد : گاهی انسان غافل می شود از الطاف خدا و چه بسا کم کم نه تنها احساس بدهکاری به خدا پیدا نمی کند بلکه ادعای طلبکاری هم می کند که خدایا دیگر به ما نمی رسی و ...
علت تمام اینها، آمال و آرزوهای ماست که نمی گذارد آن چیزی را که خدا به ما داده را درست ببینیم و حواسمان به آن چیزهایی است که خدا به ما نداده و در نتیجه آن لطف و الطاف الهی را نمی بینیم .
لذا اگر بتوانیم به لطف الهی از آمال و آرزوها نجات پیدا کنیم آنوقت نگاهمان به داده هایی که خداوند به ما داده است می افتد ، آنوقت می بینیم غرق در عطاهای خداوند هستیم و فطرت و وجدان ما بدون اینکه کسی به ما بگوید شاکر است .
" ... وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها ... (ابراهیم/34) ... و اگر بخواهید نعمتهاى خدا را بشمارید قدرت آن را نخواهید داشت ... "
پس اگر انسان بنشیند و تفحص کند و کمی بگردد پرده ها کنار می رود و معلوم می شود آن عطاهای بزرگ خدا که روزی انسان شده و شکر آن نعمت ها ، کارهای خوبی است که انجام می دهیم و اگر کمی بیشتر دقت کنیم می بینیم که همه هستی ما لطف خداست .
----------------------------------------------------------------------
هر جا به نعمتی پی بردی و بر تو آشکار شد ، صلوات بفرست و شکرش را به جا بیاور.
شرح استاد : گاهی اوقات خداوند لطفی را که از نظر ما پنهان بوده بر ما آشکار می کند و ما متوجه می شویم آن چیز عجب عطای برجسته ای در ما بوده است و ما حواسمان نبوده ، و در همان لحظه که متوجه شدیم جای تشکر دارد که فرمود : صلوات بفرست .
همه عطاهای خداوند به دست اهل بیت عصمت و طهارت (ع) به ما رسیده است چون هر کسی وقتی می خواهد چیزی را به کسی بدهد با دستش می دهد . بنابراین اولین تشکر از کسی است که مستقیماً آن عطا را به ما داده است و بعد تشکر ما از اهل بیت (ع) صلوات است .
همین نماز را توجه بفرمائید ، همین رکوع و سجده را که ما به آن بی توجه هستیم را دقت بفرمائید . اگر روزی اینها نباشد چه غصه ای بر انسان عارض می شود . گاهی خداوند این پرده را کنار میزند که انسان شاکر باشد ولی این نماز و این رکوع و سجده را چه کسی به ما یاد داد ؟ به غیر از اهل بیت (ع) چه دستی در کار بوده است ؟ پس باید از اهل بیت (ع) هم تشکر کرد ، لذا فرمود : صلوات بفرست و وقتی صلوات فرستادی فضا روشن تر می شود و چشم دل برای دیدن حقایق بیشتر می توانید ببینید و شکر آن را بجا بیاور که خداوند این نعمت را به اهل بیت (ع) داد تا آنها هم آنرا به ما بیاموزند .
بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم
در همه آسمان و زمین هیچ کس مثل من نیست . به همه اهل آسمان و زمین بدهکارم . یک ذی روح پیدا نشد که از من طلبکار نباشد . هیچ کاری هم به عنوان تشکر از آنها نتوانستم انجام دهم . به داد چنین کسی جز صانعش که خواهد رسید ؟
شرح استاد : در بحث های قبل گفتیم که آنچه در دسترس ما هست همه خلق در رسیدن آن به ما سهم دارند . سلسله وار عواملی به هم متصل هستند تا آنچه که به عنوان ظرف غذا یا جامه ای که به تن داریم ، خانه ای که در آن زندگی می کنیم ، وسیله ای که سوار آن می شویم و ... وقتی به آنها نگاه می کنید ببینید چقدر آدمهای زیادی پشت به پشت هم داده اند تا به دست ما رسیده است .
بنابراین انسان به همه اهل آسمان و زمین بدهکار است و انسان باید ببیند واقعاً حق کدام یک از این انسانها را توانسته ادا کند ؟ یعنی کسانی که به گردن ما حق داشته اند کدام یک را توانسته ایم حقشان را ادا کنیم ؟ هیچ کدام .
در این حالت انسان مضطر می شود و کاری هم از دستش بر نمی آید که خودش را از زیر این دینهای سنگین رها کند . و وقتی انسان مضطر شد آنوقت خدا را می خواند و خدا می فرماید من خودم حق همه را ادا خواهم کرد که در این حالت همه بدهکاریهای ما سر از خدا در می آورد . حالا در برابر خدا چه کاری از شما بر می آید ؟ چگونه این بدهیها را پاک کنیم ؟ چون چیزی نداریم عاجزیم !
وقتی مضطر شدید آنوقت خدا می آید دستتان را می گیرد . خداوند می فرماید همین که فهمیدی بدهکاری و فهمیدی که هیچ چیزی هم نداری تا بدهیهایت را بدهی و فهمیدی که از پس شکر من هم بر نمی آیی و فهمیدی که مشمول لطف و فضل و رحمت و کرم خدا هستی همین کفایت می کند .