موت و فنا - 1

بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم

بهترین عمل صالح ، موت است . الانتظارُ اَشَـدُّ من الموت : انتظار شدیدتر از موت است.

شرح استاد : همه اعمال صالحی که انجام می دهیم ، مقدمه این است که از منیت ها ، خودبینی ها، تعلقاتمان و از دلبستگی هایمان به غیر از خدا دست برداریم . همین اعمال عبادی روزه را ملاحظه بفرمائید که انسان از خواب و خوراک خود را محروم می کند و اینها تمرین هایی است که این وابستگی و دلبستگی ها را به دنیا و به جنبه های مادی و طبیعی و حیوانی و به نفسانیت و هوس های خودمان ، این اسارت را کم کنیم . تمام این اعمال ذره ذره این وابستگی ها را کم می کند ولی موت به یکباره این کار را می کند .

موت دل از دنیا بریدن و دل از تعلقات مادی قطع کردن است . لذا بزرگترین عمل صالح همین موت است.

انتظار بالاتر از موت است ، این مانند مادری است که منتظر فرزندش است که از مدرسه به منزل بیاید و هر چه این انتظار شدید تر باشد ارزش این انتظار بیشتر است .

حالت انتظار شدید تر از موت است چون انسان را بیشتر آزاد می کند .

-----------------------------------------------------------------------------------

منزل موت آخرین منزل دنیا و اولین منزل آخرت است .

 شرح استاد : معنای متعارف موت مرگ است در صورتی که معنای فوت ، مرگ است . موت دل کندن از دنیا است .

در دعای بیست و هفتم ماه مبارک رمضان می خوانیم : " اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی التَّجَافِیَ عَنْ دَارِ الْغُرُورِ وَ الْإِنَابَةَ إِلَى دَارِ الْخُلُودِ وَ الاسْتِعْدَادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ / خدایا دورى از خانه فریب،و بازگشت به خانه جاویدان،و آمادگى براى مرگ پیش از رسیدن آن را روزى‏ام گردان ".

موت دل کندن و دل شستن و دل بریدن از غیر خداست .

بسیاری از انسانها موت شان در زمان فوت شان اتفاق می افتد و حضرت عزرائیل (ع) با زور و اضطرار این کار را انجام می دهند که یه این موت ، موت اضطراری هم می گویند .

انسانهایی که صاحب دل هستند در زمان حیات شان سعی می کنند دل را از محبت دنیا خالی کنند که به این موت ، موت اختیاری می گویند . گفت :

بی اختیار نمیرد مردم بی عشق                    تو زنده کرده عشقی به اختیار بمیر

کسی که از دنیا دل کند دیگر نوکر دنیا نیست . گفت :

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود                      از هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

حضرت امیر (ع) می فرمایند : " وَ صَحِبوا الدُّنیا بِأبدان ٍ أَرواحُهُم مُعَلَّقَةٌ بِالمَحَلِّ الأَعلى / با دنیا، به بدن هایى مصاحبت مى کنند که ارواحشان به محل اعلى آویخته است ".

گفت :

هرگز وجود حاضر و غایب شنیده ای                 که من در میان جمع و دلم در جای دیگر است