دروس توحیــد – 15

بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم

• لا حول ولا قوة الا بالله ، بحول الله و قوته اقوم و اقعد. حول ، مال جنبه ظاهری ماست و قوه، مال باطن ماست . « حول » هیئت ظاهری است و  « قوه » انرژی داخل .

اگر حول و قوه هر دو از دو خداست پس در فعل ما چه چیزی برای ما باقی می ماند ؟

وقتی ظاهر و باطن ما از اوست ، پس ما چه کاره هستیم ؟

شرح استاد : پیکر ما حول ماست و قوه ما انرژی درونی ماست که با آن کارها را انجام می دهیم . وقتی حول و قوه از خداست پس آن اعمالی که از ما سر می زند کدامش مال ماست ؟ تصمیم آن عمل مال ماست اما در آن فعلی که از ما صادر می شود مال خداست . البته این که می گوییم تصمیم آن عمل ماست اینگونه نیست که حساب کنیم خودی هست، بلکه قدرت آن تصمیم را هم خدا داده .

یعنی آن خودی که تصمیم می گیرد، وجودش و قدرت انتخابش و آزادی اختیارش را خدا به او داده .

منتها خداوند تصمیمی را به او تحمیل نمی کند. او بر اساس میل و رغبتش تصمیمی را اتخاذ می کند .

وقتی ظاهر و باطن ما از اوست ، پس ما چه کاره هستیم ؟ هیچی ، و این را هم گفتیم که این به معنای جبر فهمیده نشود  .

• انسان وقتی نمی داند حول و قوه الهی در وجود خودش می باشد به آسمان و زمین می زند و از این و آن کمک می خواهد ، ولی وقتی دید در وجود خودش است خودکار می شود .

شرح استاد : وقتی ما دیدیم که حول و قوه از آن خدای متعال است و خداوند اگر بخواهد کاری انجام دهد با همین حول و قوه انجام می دهد دیگر نگاهمان به این و آن نیست . اگر ما از خدا می خواهیم که کاری برایمان انجام شود ، با همین حول و قوه آن کار انجام می شود و وقتی این را فهمیدیم دیگر خودکار می شویم و نیاز به بیرون نداریم .

فرق خودنویس و خودکار چیست ؟ خودنویس نیازمند است که جوهر داخلش بریزند ولی خودکار اینطور نیست و جوهر داخل خودش هست و نیازی به جوهر بیرون ندارد .

انسان هم وقتی فهمید که حول و قوه الهی درون خودش هست ، خودکار می شود . یعنی هر کاری قرار است خدا با او بکند در واقع خودش با خودش می کند .

خدا با دست خود او دارد برای او کار می کند .

انشاءاله ببینیم که دیگر این دست ، دست ما نیست و این چشم ، چشم ما نیست و در حدیث قدسی است که : « خداوند فرمود بنده من، به وسیله هیچ عملی به سمت من تقرب نمی جوید ، که آن عمل نزد من خدا محبوب تر از واجبات باشد » یعنی واجبات مجبوب ترین اعمال است نزد خدا که به وسیله آن می توان به خدا تقرب پیدا کرد . و بعد فرمود : « بعد از واجبات بوسیله مستحبات به من تقرب می جوید و این کار به جایی می رسد که این بنده محبوب من می شود » قبلاً این بنده مرا دوست داشت ولی حالا من عاشق این بنده می شوم .  و بعد فرمود : « کار بجایی میرسد که من خدا می شوم گوش این بنده ، می شوم چشم آن بنده ، که این بنده با آن چشم می بیند . دیگر این زبان ، زبان او نیست ، این دست، دست او نیست » همانطور که وقتی می خواهیم به امیر المؤمنین علی (ع) سلام بدهیم ، می گوییم : « سلام بر تو ای دیدگان و ای چشم خدا و سلام بر تو ای گوشهای شنوای خدا و سلام بر تو ای لسان و زبان خدا و سلام بر تو ای دستان گشاده خدا » دیگر این دست علی (ع) نیست که،  یداله است .

پس وقتی فهمیدیم که دیگر این دست ، دست ما نیست ،  و  وقتی خدا بخواهد کاری را انجام دهد با « یــــد » خودش آن کار را انجام می دهد . لذا این عبد می شود خودکار و از بیرون بی نیاز می شود .