کاستی ها و ابتلائات ، غم ها و نگرانی ها – 15

بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم

امیرالمؤمنین علی (ع) به کمیل که از اصحاب سرّ حضرت و مجذوب محبت ایشان بود، فرمود : " ان هذه القلوب اوعیة : دل ها ظرفند ، ظرف علم ، معرفت ، محبت و ... وَ خیرها اوعاها : و بهترین دل ها پر ظرفیت ترین و بزرگ ترین آنهاست . " با صبر کردن بر ابتلائاتی که خدا برای شخص پیش می آورد ، دل انسان بزرگ می شود .

در سن کودکی ، وقتی گوسفندی را سر می بریدند و شکمش را خالی می کردند ، بادکنک داخل شکمش را بر می داشتیم . ابتدا جای باد شدن نداشت و بسیار کوچک بود ، ولی ما آن را بین دو سنگ می گذاشتیم و می مالیدیم . هر چه بیشتر مالیده می شد ، لطیف تر و نازک تر می شد و بیشتر جای باد شدن پیدا می کرد . آن قدر آنرا می مالیدیم که آخر کار به اندازه ی توپ های فوتبال امروزی باد می شد و با آن بازی می کردیم . البته تا وقتی که تازه بود ، می شد آن را مالید . خدا و خوبان خدا هم تا من و شما شنگولیم ، ما را با سختی ها مالش می دهند ، از در و دیوار و از دست پدر و مادر و آشنا و غریبه آن قدر ناگواری ها و سختی ها را بر سر ما می ریزند ، حقمان پایمال می شود ، مورد بی احترامی و اهانت واقع می شویم و ... تا در اثر تحمل آن ابتلائات و سختی ها دلمان بزرگ شود .

شرح استاد : باید ظرف دل و جان ما بزرگ بشود تا ظرفیت آن عطاهای بزرگ را داشته باشد . با این دل کوچکی که ما داریم به قول قدیمیها با یک کشمش گرمی ش می کند و با یک قوره سردی ، حالا خداوند متعال چه چیزی را در دل ما بریزد ؟ حالا ما از خداوند چیزهای بزرگ بخواهیم ، چگونه آن چیزهای بزرگ در دل ما جا بگیرد ؟ برای اینکه آن چیزهای بزرگ در دل ما جا بگیرد باید دل ما را بین آن دو سنگ بگذارند و حسابی آنرا مالش بدهند تا ظرفیت پیدا کند و بزرگ شود تا گنجایش آن معارف بزرگ ، آن عشقها و آن محبتهای بزرگ را داشته باشد .

این را بدانید ، از طرف خداوند که دریغ و بخلی نیست ، اگر ما چیز کمی گیرمان آمده بخاطر این است که ظرفی را که با خود برده ایم ظرف کوچکی بوده است . هر کس هر ظرفی با خودش ببرد به همان اندازه ظرفش را پُــر می کنند . گیر در کوچک بودن ظرفهای ماست در خزائن الهی بخلی نیست.

اگر می خواهید ظرف وجودتان بزرگ شود باید ابتلائات ببینید . در دل این ابتلائات روح و ظرف تان بزرگ می شود و ظرفیت آن عطاهای بزرگ حضرت حق را پیدا می کنید .

لذا اگر ابتلائاتی در زندگی ما آمد اخــم ها در هم نرود ، این برای آن است که ابتلائات را خوب تحویل بگیریم .