کاستی ها و ابتلائات ، غم ها و نگرانی ها – 18

بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم

خوبان مثل پدری هستند که بچه ی نافرمان و متخلفش را از خانه بیرون کرده است و به همه ی اقوام و آشنایان هم سپرده است که اگر به در خانه ی آنها رفت ، به منزل راهش ندهند . منتها خود پدر ، در داخل خانه پشت در ، به انتظار بازگشت فرزندش ایستاده و آغوشش را گشوده تا وقتی فرزند بازگشت ، در آغوشش بگیرد . گاهی اوقات خدا و خوبان خدا با بعضی از دوستانشان این گونه رفتار می کنند و همه درها را به روی آنها می بندند تا به آنها بفهمانند که جز پیش ایشان جایی نیست .

شرح استاد : این داستان را قبلاً هم گفته ایم که بچه ای در منزل از صبح تا ظهر حسابی شیطانی کرده و مادرش را زله کرده ، حالا که سر ظهر پدر از سر کار به منزل آمده ، مادر آمده که تلافی کند و شرح شیطنت و آزار و اذیت بچه را به پدر گزارش دهد . پدر که از شیطنت بچه عصبانی می شود فرزندش را از خانه بیرون می کند . این پدر اگر بچه اش را از خانه بیرون کرد به این معنی نیست که بچه اش را از بچه بودن خودش جدا کند و این کار را به جهت اصلاح بچه اش انجام داد . پدر چون به بچه اش علاقمند است و او را دوست دارد به تمام فامیل تلفن می کند و می گوید اگر بچه اش به منزل آنها آمد او را راه ندهند تا بچه مجبور شود به خانه خودش برگردد . به همین دلیل پدر همه راهها را به روی او می بندد تا این برگشتن با یک حالت تنبه و پشیمانی باشد . برای برگشتن بچه ، پدر منتظر لای درب خانه را باز می گذارد که حتی بچه در هم نزند . بچه وقتی دید که هیچ جایی او را راه نمی دهند یواش یواش به طرف منزل به راه می افتد و وقتی به منزل رسید می بیند که لای درب خانه اشان هم باز است وقتی به داخل می آید می بیند که همان پدر با آغوش باز منتظر او می باشد .

خداوند متعال هم گاهی اوقات بنده معصیت کارش را به همین صورت متنبه می کند . خداوند این کار را می کند که بنده اش از ضرر زدن به خودش متنبه بشود و از آسیب زدن به خودش نادم بشود . برای همین به او می گوید برو . خداوند این برو را به او می گوید اما همه درها را هم به روی او می بندد تا وقتی بنده اش زمانی که می خواهد نادم و پشیمان برگردد می بیند که خداوند آغوش گشوده و منتظر اوست .

به هر حال وقتی درها را بستند بدانید که خبری خوش در راه است . درها را بسته اند که بروی پیش خودشان .