کاستی ها و ابتلائات ، غم ها و نگرانی ها - 51

بســــــــم الله الرحمــــــن الرحیــــــــــم

در سیر ایمانی خود ، وقتی حجت خدا را ملاقات کردی ، به سکون و آرامش می رسی، به نحوی که اگر آسمان ها و زمین زیر و رو شود ، تکان نمی خوری . صاحب این مسکن امام زمان (عج) است . المؤمن کالجبل الراسخ لا تحرکه العواصف : مؤمن مثل کوه پایدار و مستحکم است که بادهای تند آن راتکان نمی دهند . قرآن فرمود : والجبال اودتاً : و کوه ها را میخ های خیمه ی زمین قرار دادیم . وقتی مؤمن روی زمین می نشیند ، همه را آرام می کند . آرامش کوه ها و زمین هم به وجود مؤمن است . هر کس با او یگانه باشد و بنشیند ، هر جه هم که غصه و حزن و اندوه داشته باشد ، تا با اوست ، اثری از آنها در او وجود نخواهد داشت و به او صدمه ای نمی زنند . مؤمن مثل درخت های صحرایی است که تند بادها آن را محکم و استوار کرده است . مؤمن اگر ابتلائات دنیا را به خاطر ایمان تحمل کند و طاقت بیاورد ، قوی می شود و هنگام بادهای تند حوادث ، هر چه هم که حوادث سختی مثل زلزله و سیل و قحطی و گرانی و ... بیاید ، ذره ای تکان نمی خورد و آرام می نشیند و دیگران به او پناه می برند و آرامش می یابند .

غصه های دنیا را به کسی نگو . با بزرگان بنشین ، غصه ات از بین می رود . در مجلس عزای امام حسین (ع) بنشین ، غصه ات زایل می شود . بشر به خاطر فراموش کردن خدا و ضعف ایمان آن قدر ترسو شده است که می گویند دو نفر که با هم راه می رفتند، صدای شلیک گلوله ای را شیدند . یکی از آنها به دیگری گفت : تیر به تو خورد ؟ او گفت نه ، اولی گفت پس حتماً به من خورد ، افتاد و مُـرد . اگر رفیقش یک مؤمن قوی بود ، می گفت به من خورد ، تو بنشین ، چیزی نیست . قیمت انسان به سکون اوست . به خودت کمک کن . چرا هی به این در و آن در می زنی و به این و آن می گوئی ؟ یک " عیب ندارد " به خودت بگو . بگو اینکه چیزی نیست . با همین حرف همه ی آن غصه ها و ترس ها باطل می شود .

شرح استاد : مؤمن میخ خیمه است ، " جبال " همان مؤمنین هستند و این میخ ها ، خیمه را محکم نگه می دارد . وقتی انسان نزد مؤمنی که " کالجبل الراسخ " است می نشیند یک دنیا غم هم داشته باشد حداقل در زمانی که پیش مؤمن است آنها را فراموش می کند و آرام می شود .

امام علی (ع) در نامه ای به عثمان بن حنیف می نویسد : " امام شما از همه دنیایش به پیرهنى و  از همه طعامهایش به دو قرص نان اکتفا کرده است ، در ادامه می فرمایند : گویى یکى از شما را مى ‏بینم که مى ‏گوید ، اگر قوت پسر ابو طالب چنین است ، باید که ناتوانیش از پاى بیفکند و از نبرد با هماوردان و کوشیدن با دلیران بازش دارد . بدانید ، که آن درخت که در بیابانها پرورش یافته ، چوبى سخت‏تر دارد و بوته‏ هاى سرسبز و لطیف ، پوستى بس نازک . آرى ، درختان بیابانى را به هنگام سوختن ، شعله نیرومندتر باشد و آتش بیشتر ".

ولی گیاهی که در کنار دیواری بوده و مرتباً باغبان به آن رسیده مطمئناً یک چیز ناز نازی رشد کرده است .

مؤمن هم مانند آن نهال در بیابان است که وقتی بادهای فقر و بیماری و مشکلات زندگی و ... شروع به وزیدن می کند ، آن را تبدیل به درخت مستحکم می کند که هیچ تندبادی نتواند آن را تکان دهد .

البته این را هم بدانیم که وقتی مؤمن نهال است با این بادها تکان هم می خورد . چرا که به این مؤمن تهمتی می زنند ، فقری می آید و ... ولی مؤمن بعد از این تکان دوباره خودش را پیدا می کند و همین دوباره پیدا کردن باعث می شود که محکم بشود و اگر دفعه بعد همین باد فقر و بیماری اگر بیاید دیگر نمی تواند مؤمن را تکان بدهد . اگر خداوند باد قویتری را فرستاد تکان می خورد اما باز ریشه هایش قویتر می شود و این کار اینقدر ادامه پیدا می کند که دیگر تندبادها و طوفانها هم دیگر نمی توانند او را تکان بدهند .

این بادها و طوفانها برای این است که مؤمن  " کالجبل الراسخ " بشود . لذا اگر یک تکانی هم خوردید زیاد غصه دار نشوید تا کم کم قوی بشوید .

وقتی به مرحله " اوتاد " رسیدید حالا دیگران در پناه شما آرامش می گیرند . حالا اگر گفتند قرار است زلزله بیاید ، قحطی بیاید ، آمریکا می خواهد حمله کن و ... می بینید آن کسی که دلش با خداست و به یقین رسیده است نه تنها خودش تکان نمی خورد بلکه دیگرانی هم که بر اثر این حرفها دلشان لرزیده است وقتی در کنار این مؤمن قرار می گیرند آرام می شوند .

حتی اگر نتوانستید " اوتاد " را پیدا کنید که در کنارش باشید وضو بگیرید و سر سجاده بنشینید که خود خدا مؤمن است که به فرموده خودش : " هُوَ اللَّهُ الَّذِى لَا إِلَاهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِن‏ ... (حشر/23) او اللَّه است که هیچ معبودى جز او نیست ملک و منزه است، سلام و ایمنى دهنده است‏"

امام رضا (ع) فرمودند : زمانی که آنقدر غم و مشکلات آمد که خواستی بنشینی و های های گریه کنی برای جدم حسین بن علی (ع) گریه کن .

با یادآوری طوفان کربلا می فهمی این غم و مشکلات تو نسیمی بیش نیست .

وقتی خدا را فراموش کردیم حتماً بزدل می شویم .